...
Ciğerim insanoğlu, biz zaten bu oruca sırf Allah emrettiği için ve bütün zorluklarına katlanmak vaadiyle niyetlenmemiş miydik? Tabii ki nefsimize zor gelecek; acıkacağız, susayacağız, halsiz ve bitap düşüp icabında yerle bir olacağız. Maksat tam da bu değil miydi! Bize sonsuz nimetler bahşeden Yaratıcı’mızın emriyle aç ve susuz kalmak, nefsin arsızlığını dizginlemek; hatta adamakıllı hırpalayıp ona haddini bildirmek... Bu değil mi bütün mesele?
Öyleyse şikâyet etmeyeceğiz. Çocuklar gibi sızlanmak yakışıksız… Şöyle diyeceğiz mesela: Ne güzel Allah’ım, ne güzel! Susuyorum, susuzluğu öyle derinden hissediyorum ki, artık tüm vücudumun kuruduğunu, tükendiğini düşünüyorum. Acıktım ve karnım birbirine yapıştı. Demek, Medine’de Mescid-i Nebevi’yi inşa ederken Hz. Peygamber ve sahabileri de böyleydi! Ne güzel açlık, dünyanın bütün açlarıyla birim artık, onlardan biriyim. İstesem, gidip karnımı doyurabilirim, ama hayır, sırf Senin için, Sen istediğin için, Seni sevdiğim ve Sana saygısızlık edemeyeceğim için yemiyor ve içmiyorum. Senin için aç ve susuz kalmak ve şuracıkta, şah damarımda Seni duymak ne tarifsiz, ne güzel, ne muhteşem Allah’ım! Evet, vücudum eriyip tükeniyor ve doluyorum Allah’ım, Seninle doluyorum!..
İşte ellerim kalkmıyor, dilim oynamıyor yerinden, sözcükler ağzımdan yalpalayarak, eğri büğrü çıkıyor ve başım dönüyor, gözlerim kararıyor… Bu beden, bu uzuvlar, sağlık dediğimiz ne varsa işte o, benden ve benim eserim değil. Hepsi Senden ve Senin emrinle işliyorlar Allah’ım. Sen nimetlendirmesen, Sen afiyet vermesen, bu bedenin bir zerresi kıpırdamaz ve ben bir adım bile atamam. Bütün azalarımı Senin rızan doğrultusunda, Senin hoşnut olacağın biçimde kullanmayı nasip et bana. Bütün ömrümü böyle oruçlu gibi, dosdoğru, bütün aşırılıklardan arınmış ve durulmuş olarak yaşamayı diliyorum Senden. Ben kulum ve acizim, Sen kudreti sonsuz Rabb’imsin, benim hayatımı bu karar üzre daim kıl!
Ne güzel açlık, susuzluk ne güzel! Halsizlik, yorgunluk, bitkinlik, şu baygınlık hali ne güzel... Ve akşam ezanıyla küçük bir bayram gibi iftar edip, bedenin yeniden dirilişini görmek nasıl sonsuz bir şükre muhtaç!
...
Ne mutlu bize, bir aylığına, evimizin önünden oruç diye bir ırmak akıyor. Doldurun doldurabildiğiniz kadar kapları. Her ânına şükür, bin şükür!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder