15 Ağustos 2010 Pazar

İmtihan Dünyası ve Sabır

Bazen öylesine bunalıyoruz ki noktalansın şu hayat, ölümün kollarında..' diyesimiz geliyor. Fakat birden emanetin, O'nun olduğu inancı ile irkiliyor ve bu düşünceyi büyük bir saygısızlık olarak görüyoruz. Evet, emanet O'nun olunca artık sen O'na karışamazsın. İsterse seni zincire vurmuş olsun. 'Of' bile demeden ve darılmanın en küçüğünü bile göstermeden dayanmak zorundasın.

Zaman zaman hepimiz dünya sıkıntılarıyla bunalıyoruz, belki bazen isyan ediyoruz. Bu durumda imtihan dünyası içinde olduğumuzu unutmamalı ve sabretmeliyiz. Bu dünya fanidir, gelip geçicidir, bu dünya ne sıkıntı çeksek aslında bir önemi yoktur çünkü biz müslümanlar olarak bu dünyayı değil gerçek ve sonsuz olan cenneti arzulamalıyız.

Cenâb-ı Hak, imtihanlara karşı ne kadar sabır ve mukavemetimiz olduğunu bizlere göstermek için bizi bu dünyaya göndermiştir. Her mü'min, dinini yaşarken, yolunda pek çok engellerin bulunacağını, bunları sabır ve dua ile aşması gerektiğini çok iyi bilmelidir. Bazen imtihan müddeti uzun olabilir ama Allah'ın (celle celâluhu), kendisine acz ü fakr içinde iltica edenlerin dualarını reddetmeyeceğine, yüzlerine vurmayacağına, er ya da geç dualara karşılık vereceğine inancı tam olmalıdır.

Bizler de bu dünyada ağır bir imtihan altında bulunuyoruz. Öbür âlemi bütünüyle kazanma veya -hafizanallah- büyük bir kısmı itibarıyla her şeyi kaybetme gibi bir durumumuz söz konusu. Burada ancak sabredenler, yerini, tavrını hiç değiştirmeyenler ve bir örümcek gibi ağını kurup da aç sinelere iman şarabını içirmek için bekleyenler, Allah'ın tevfikiyle muvaffak olurlar.

Günümüzün Müslümanı da başına gelen imtihanlarda ve kendisine terettüp eden meselelerin karşısında aynı sebat, dayanıklılık ve sabır içinde beklerse, Cenâb-ı Hak onu yalnız bırakmayacaktır. Zira O (celle celâluhu), hiçbir zaman kendisine tevekkül edenleri terk etmemiştir ve etmeyecektir. Binaenaleyh başımıza gelen her şeyin bir imtihan olduğunu düşünmeli ve bunlara karşı da sabretmeliyiz. Sıkılıp bunaldığımızda, başkasına değil Rabbimize sığınmalı ve Hz. Yakub gibi: "İnnemâ eşkû bessî ve hüznî ilallah - Ben sıkıntımı, keder ve hüznümü sadece Allah'a arz ediyorum."[3] demeliyiz. Böylece dağınıklığımızı, perişaniyetimizi ve derbederliğimizi, yani kendimizi, tek şikâyet mercii olan Cenâb-ı Hakk'a şikâyet etmeliyiz.

Kaynak: "Kulluk Bir İmtihandır", Gençlere Pırlanta Ölçüler 2 - 

7 yorum:

Adsız dedi ki...

isyan etmek günahda insanı isyan ettirecek duruma getirmek ne bence o daha büyük günah sabıra gelince dünyadaki insan denilen varlığın bu durumunamı sabredeceğiz. hangi peygamber oturup sabretmiş. demir tavında dövülür. insanlarda hak ettiği için amiyane kaşındığı zaman kaşıyacaksın.kaşıntısı gitsin sağa sola sarmasın haksızlığın adaletsiğin kavurduğu bu zamanda sabredeceksin demek islam adı altında sisteme yavşaklık yapmak allahada islamada yanlış... sistemden beslenen asalakların işine gelmediği için dinide kendi kafalarına göre işlerine gelen tarafından empoze etmeleri ne güzel değilmi bana dokunmayan sistem bin yaşasın nerede din nerede islam nerede allah işine gelen tarafından görmek istediğini gör ya diğer tarafı ses çıkatma ...uyanmasınlar....

Adsız dedi ki...

ilk yorumu yazana ithaf olunur: senin inyanın derde değil derdi verene. dikkat et ayağın kaymak üzere.

Adsız dedi ki...

<>

Adsız dedi ki...

(YORUMU 3 E BÖLEREK YAZIYORUM SIGMIYOR)Haşa isyan etmek tabiki yanlış.Henüz 22 yaşındayım.Yaklaşık on yıldır yani aklım herşeye yetmeye başladığından beri hem maddi hem manevi sıkıntılarım var.Gözümde dışa doğru kaymaya bağlı şaşılık var.Yani bi gözüm normal bakarken diğeri başka tarafa bakıyo.Bu yüzden sosyal hayatta sağlıklı şekilde faaliyet sürdüremiyorum.Bir kalabalık içinde konuştuğum zaman birine bakarken bir diğer gözümlede başkasın bakıyomuş gibi gözüküyorum.Bu da bende eziklik hissettiriyor.Fizik olarak zayıfım kulaklarım kepçe.başka nasıl deyim işte yüzüne bakılmayacak bir tipim var.Sadece bu değil;annem ve babam Allah başımdan eksik etmesin cahil insanlar.Aralarında pek manevi geçimleri de yok zorla idare ediyorlar.Maddi geçimleri hiç yok.Ben kendimi bildim bileli borç içindeyiz.2 amcama,babamın çalıştığı patronuna ve bankalara yaklaşık toplam 50.000tl borcumuz var.Lise mezunuyum bitirdiğim liseyi ilk kazandığımda Anadolu liselerinin bir farkı vardı.şimdi düz lise olarak geçiyo.liseyi bitirdiğimde henüz 18 yaşındayken(4 yıl önce) üniversite sınavlarına girmiş ve 4 yıllık ünv.lerin çoğunu kazanacak puanı almıştım.ışık vardı herkesde öyle diyodu.Ama babamın beni okutacakdurumu yoktu.Üstelik annemde çalışmıyodu.durumumuz iyice sıkışmıştı.Benim hemen bir işe girip babama destek olmam lazımdı.Ama babam okumamı istiyodu herkes gibi.Ben babamı üzmemek için sınav sonrası tercih yaparken hep yüksek yerleri yazdım.ve sonucunda da hiçbir yer gelmedi.Babama kazanamadım gibisinden gösterdim.Ve derhal işe girdim babamın çalıştığı yere.Ordaki patronlardan birisi borcumuzdan dolayı sürekli kastlı gıcıklıklar yapıyodu.Gözümün önünde babama ağır işler veriyodu.bana yaptırdığı özel işler zaten anlatılmaz yaşanır cinsten.Neyse 2 yıl sabredip çalıştıktan sonra askere gittim.Askerde öylesine tsk nın verdiği 60 tl aylıkla bitirdim askerliği hatta bir ara eve 150 tl gönderdim(tutumluyumdur)Babamın sıkıltığını anladım ısrarına ragmen zorla gönderdim.

Adsız dedi ki...

.Askerden geldim.Şu an 2 kardeşim de okumakta birisi kız lise son sınıfta,diğeri erkek 7.sınıfta.kız kardeşimi babam durumu olmadıgı halde dersaneye yazdırdı sırf kızm destek vermedi babam demesin diye.annem ben askere gitmeden işe başlamıştı halen calısıyo asgari ücret.Babam 1000 tl maaş alıyo.oturduğumuz ev kendimizin(babamın patronunun babası uzaktan akrabamızdır o almıştı sağolsun).Ama çarşıya 1 domuş mesafede aylık 400-500 tl yol parası veriyrouz.Askerden geldiğim 3 ay oldu.ilk geldiğimde (kırıkkalede oturuyorum Ankaranın yanı)Bursaya gidecektim.otomotiv fabrikalarında iş bulmak için şansım yaver giderse aylık 1.5-2000 maaşlı işe girer,borcları öder ailemi kurtarırdım.sonrada evlenir yuvamı kurardım.Ama bir yandan danıştığım yakınlarım bende ışık oldugunu bunu henüz yaşım gençken değerlendirmemi istiyorlar.Bursaya gidersem bunun olamayacagınıda anladım.Burda bir yandan kırıkkalede idare eder bir iş bulayım bir yandan sınavlara hzırlanayım kpss-ygs-lys diyorum.olmadı bi 2 yıllık bitirir kpss ile devlet dairesine kapak atarım. şimdi iş buldum kırıkkalede ayda 400 tlye denem evresi 1 ay sonra asgari ücretli bir iş.Ama bir yandan babamın ayın 20si deyince parası kamıyo üstüne kız kardeşim dersane masrafı var.günde 3 tl yol parası dahil 15 lira vermek gerekiyo aylık 450 tl eder.aylık 215 tl dersane taksidi.Bensırf kardeşimin eğitim masrafını karşılayım diye çalışmayı düşünüyorum.Ama yettiremiyoru yine.

Adsız dedi ki...

Sosyal çevremi sıfırladım.arkadaşlarımın yanına maddi ve göz sebebi dolayısıyla gidemiyorum.Herbiri teker teker evleniyor.düğünlerine gidemiyorum.Ben evlenmeyi şu an hayal edemiyorum bile.Yalnızlığımda var.Göz ve maddi sıkıntılarım sebebiyle 22 yaşındayım şu yaşıma kadar hiç sevgilim olmadı.Zaten öyle sevgili veya flört olaylarını aldığım aile terbiyemde kabul etmezdi ama,şu an mesela ciddi bir ilişkim olabilir sonrasında da evlenebilirdim.Ha tek bu değil,yaşıtlarımın altlarında bmwler mercedesler var,benim bi şahin alacak param yok durumumda yok.Niye başkaları gibi bizde de şans talih yüze gülmüyo?Kurban olduğum yüce mevlam tamam daha nice sakatlar var özürlüler var.yoksullar var ama,hani bizde ömrümüzün sonuna kadar hep başkalarını mı izleyip heveslenip duracaz bilmiyorum sıkıldığım zamanlarda Yasin,Tebareke vs sureleri,Yedi ayetleri,Kureyş suresni ve daha kitepda gördügüm birçok sureyi okuyorum.Namaza başlama niyetimde var ama işte şu sıkıntıları düşünmekten bir türlü kendimi toparlıyamıyorum.içkim sigaram kumarım karı kız meselem yok.Allaha çok şükür.Kötülük bilmem.Çevremde hep saygılı iyi bir insan olarak tanınırım ama bilmiyorum ne zaman bu sıkıntılardan kurtulurum artık dayanacak gücüm kalmadı mahvoldum her an düşünceler içersindeyim hiçbir şeyden zevk almıyorum.yaşama zevkim kalmadı,bu kadar sıkıntıyı öekerek yaşamaktansa ölüm daha kolay geliyor.Bilmiyorum inşallah intihar edip bu büyük günahı işlemem.Yazım biraz fazla uzun oldu neredeyse tüm hayat hikayemi yazdım.Okuyan olduysa teşekkür ederim İlgi duyup okudugu için.Sadece içimi dökmek için buraya yazma ihtiyacı hissettim.teşekkür ederim.Saygılarımla

Adsız dedi ki...

ÜSTTEKİ 3 UZUN YORUM BİRBİRİNE BAĞLI BENİM YORUMUM AYRI AYRI SANILMASIN YANLISLIK OLMASIN...